بسم الله الرحمن الرحيم

نام فاطمه یادآور هدایت و نجات است، خداوند نام او را فاطمه گذاشت زیرا او تمامی دوستانش را از آتش جهنم در امان خواهد داشت و از بهشت دنیایی تشیع خود به جنت اخروی رضوان خدا در خواهد آمد

کودکی فاطمه (س) در دورانی بود که تیرهای دشمنی سران دین ستیز و پیروان آنان پیامبر را نشانه گرفته بود و مادر پارسا و مقام خود را نیز از دست داده بود . فاطمه کوچک پناهی بزرگ برای التیام تمامی رنجها و دردهای بی شمار پیامبر در غوغای دعوت مردم به دین و تهاجم جانکاه بی دینان بود. او بهشت آرامش پیامبر و مرهمی بر دردهای جان گداز ایشان بود. او امّ أبیها بود پیامبر گرامی اسلام به خوبی می دانست که امت اسلام بعد از او به سرنوشت دیگر امتها گرفتار خواهد شد به همین خاطر فاطمه را آیینه تمام نمای خود معرفی می کرد و رضایت و خشنودی خود و خدا را در خشنودی او و دشمنی با خود و خدا را در دشمنی با او اعلان می نمود

پیامبر خدا با این بیانات می خواست به مردم او را به عنوان ملاک و معیار شناخت اسلام راستین در بحران انحراف بعد از خود معرفی کند.

او در کودکی به همراه پدر ویارانش به تبعیدگاه شعب ابی طالب رفت و در هجرت پیامبر مدینه به همراه امام علی (ع) در کنار پدر بود.

به فرمان خداوند به عقد امام علی (ع) درآمد که ثمره پیوند فرخنده این دو انسان آسمانی امام حسن و امام حسین (ع) و حضرت زینب و ام کلثوم (ع) بود او الگوی زن مسلمان و تجسم عینی انسان به قله کمال رسیده است. آن حضرت در غوغای غصب خلافت نظام اسلامی – با آنکه در سوگ پیامبر گرامی اسلام به شدت افسرده بود – از حریم ولایت ودین دفاع کرد و جان خود را در این راه گذارد. زنان ومردان مهاجر و انصار را مخاطب خود قرار می داد و آنان را به بازگشت به پیروی از خاندان پیامبر که راه نور هدایت انسان در آسمان تیره و تار آن زمان بود دعوت می نمود او همان گونه که پیامبر فرموده بود مشعل هدایت مسلمانان در بحران گیچ کننده غصب خلافت بود. لکن قدرت طلبان با حربه های گوناگون مثل مصادره فدک – باغی که پیامبر به حضرت فاطمه هدیه کرده بودند – محاصره خانه او و محیا کردن آتش برای سوزاندن آن ، جوسازی و فریب افکار عمومی اقدامات او را نا تمام و خنثی می کردند.

در آخر اندوه مرگ پیامبر و غم جانکاه انحراف امت و مظلومیت خاندان پیامبر او را به بیت الاحزان سوگ مرگ فضائل برد و بر هدر رفتن زحمات پیامبر اکرم و رزمندگان جان نثار دین به ویژه امام علی (ع) زانوی غم در بغل گرفت و بر از سر گیری مناسبات جاهلی در جامعه اسلامی اشکها ریخت.

سرانجام بعد از قریب به سه ماه دفاع از حریم ولایت و ارشاد مردم، با دلی غم بار از سران انحراف و مردم ناسپاس بدرود حیات گفت و برای توجه جهانیان به تامل در حوادث ناگوار صدر اسلام دستور به مخفی نگه داشتن قبرش ، و عدم اجازه حضور سرکرده های انحراف در تشییع جنازه و نماز بر پیکر مطهرش را داد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: